Legenda o Stolemach

Zanim na tereny Kaszub przybyli ludzie, mieszkały tu Stolemy. To takie olbrzymy, giganty, wielkoludy. Drzewa traktowali jak wykałaczki, a głazy jak piłeczki do zabawki.

Gdy pojawili się tu ludzie, bali się ich tych gigantów. Olbrzymy nie lubiły ludzi, wręcz chcieli się ich pozbyć, bo ci zjadali im ryby, grzyby, orzechy, wycinali lasy, zakładali pola.

Pewnego dnia na łące dwa stolemy leżały i rozmawiały, ich rozmowę o unicestwieniu ludzi usłyszał młody rybak. Kiedy oni zasnęli, młodzieniec wszedł na drzewo i rzucał w ich nosy szyszkami. Giganci wzajemnie oskarżali się o ten czyn i wszczęli bójkę. Rozzłoszczeni cisnęli w siebie drzewami, kamieniami te zatrzymywały się w różnych miejscach Kaszub, nad brzegami jezior, wśród pół, przy drogach.

W końcu zmęczeni porozmawiali i ustalili, że to musiał być jednak człowiek, który rzucił w nich szyszkami. Uznali mądrość i spryt ludzi zanim zasnęli snem wiecznym. Pozostałe stolemy żyły już z ludźmi z zgodzie.